تاثیر دو شیوه متفاوت بارگیری بیکربنات سدیم همراه با فعالیت هوازی بر شاخص‌های آسیب عضلانی در مردان جوان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع بارگیری کوتاه‌مدت مکمل بیکربنات سدیم و فعالیت هوازی وامانده‌ساز بر شاخص‌های خستگی و بیوشیمیایی آسیب عضلانی در مردان جوان فعال بود. مواد و روش‌ها:10 مرد (سن3/1±3/23 سال، قد8/2±175سانتی‌متر، وزن4/2±65 کیلوگرم) فعال به طور تصادفی انتخاب و در یک طرح نیمه تجربی طی دو شیوه بارگیری متفاوت کوتاه‌مدت(روش اول 03/0گرم و در بارگیری روش دوم 05/0گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 250 میلی‌لیتر مکمل حل و به نمونه ها داده شد تا محلول بیکربنات را مصرف کردند. برای محاسبه متغیرهای خونی(LDH, pH,lactate)، نمونه‌های خونی در طول 2 مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد. آزمون ورزشی شامل تست بروس تعدیل شده GXT با شدت 75 درصد ضربان قلب بیشینه با استفاده ازآزمون آماری کولموگروف-اسمیرنوف برای طبیعی بودن و تست آماری تی وابسته برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته‌های پژوهش: نتایج نشان داد که مدل بارگیری روش دوم در مقایسه با نوع یک آن باعث افزایش مدت زمان انجام فعالیت و افزایش 26 درصدی میزان PH خون شد(P<0.28). بلافاصله پس از فعالیت، تفاوت معنی‌داری بین بارگیری طولانی مدت و بارگیری کوتاه مدت در شاخص LDH سرمی مشاهده شد(P<0.041). بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، بارگیری دوم با به تاخیر انداختن زمان رسیدن به خستگی، مدت زمان انجام فعالیت را طولانی‌تر می‌کند و همچنین مقادیر آسیب عضلانی را نیز کاهش می‌دهد.